குலக்கல்வி திட்டமா… புதிய கல்விக் கொள்கை..?

கொரோனா பொது முடக்கம், மக்களின் வாழ்வாதாரம் பாதிப்பு, பலி எண்ணிக்கை உயர்வு ஆகியவை பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தி வரும் நிலையில் புதிய கல்விக் கொள்கை பற்றிய விவாதமும் மெல்ல மேலெழுந்து வருகிறது.

தடுப்பு மருந்து கண்டறிந்தவுடன் கொரோனா காணாமல் போய்விடும், இதனால் பாதிக்கப்பட்ட வாழ்வாதாரம் சில ஆண்டுகளில் மீட்டெடுக்கப்பட்டுவிடும் ஆனால் புதிய கல்விக்கொள்கை மூலம் ஏழை, எளிய, மாணவர்களின் கல்விக்கு மிகப்பெரும் அச்சுறுத்தல் வருகிறது. அதில் உள்ள தந்திரங்களுக்கு குழ்ந்தைகள் இலக்காகும் பட்சத்தில் இருண்ட எதிர்காலமே கண்முன் தோன்றுகிறது என போர்க் கொடி தூக்குகிறார்கள் தமிழ்நாட்டு கல்வியாளர்களும் பெற்றோர்களும்.

புதிய கல்விக் கொள்கை குறித்து பேச்சு எழுந்த சில ஆண்டுகளாகவே தமிழ்நாட்டில் இதற்கு ஆதரவைவிட எதிர்ப்பு அதிகம் இருந்து வருகிறது. இந்தியை, சமஸ்கிருதத்தை புகுத்தும் முயற்சி என பரவலாக இதை எதிர்ப்பவர்கள் கூறினால் அது மட்டும்தானா என்றால் மாநிலங்களின் அதிகாரம் பறிக்கப்படுதல், பாமர மக்களின் கல்வி உரிமை தந்திரமாக மறுக்கப்படுதல், உயர்கல்விக்கு செல்வோரின் சதவீதம் குறைக்கப்படுதல் என பல்வேறு விஷயங்கள் நிறைந்துள்ளன.

அறுபதுகளில் மும்மொழிக் கொள்கை புகுத்தப்பட்ட போது அதை மற்ற மாநிலங்களைவிட தீவிரமாக எதிர்த்தது தமிழ்நாடு. நூற்றுக்கணக்கானோர் இன்னுயிர் ஈந்து இந்தி திணிப்பு தடுக்கப்பட்டது. தாய்மொழியாம் தமிழ் மொழியில் கல்வி கற்பிக்கப்பட்டது, உலகம் முழுவதும் பேசப்படும் ஆங்கிலம் இரண்டாவது மொழியாக கொண்டுவரப்பட்டது. தற்போது மும்மொழிக் கொள்கை மூலம் தாய்மொழி, ஆங்கிலம் ஆகியவற்றுடன் விருப்பப் பாடமாக ஏதேனும் ஒரு மொழியை தேர்ந்தெடுத்துக் கொள்ளலாம் என தெரிவிக்கிறது மத்திய அரசு.

அப்படி விருப்பப் பாடமாக ஒவ்வொரு மாணவரும் ஒவ்வொரு மொழியைத் தேர்ந்தெடுத்தால் அதைக் கற்றுத் தர பள்ளிகளில் வசதி இருக்குமா? கற்றுத்தர ஆசிரியர்கள் இல்லை, சமஸ்கிருதம், இந்திக்கு மட்டுமே ஆசிரியர்கள் உள்ளனர் எனவே மாணவர்கள் மூன்றாவது பாடமாக அதை கற்றுக்கொள்ளுங்கள் என பள்ளிகள் சொல்லவைக்கப்படும். மேலும் மத்திய அரசு வெளியிட்டுள்ள புதிய கல்விக்கொள்கையில் 66 இடங்களில் சமஸ்கிருதத்தைப் பற்றி குறிப்பிடப்படுகிறது. அறுபதுகளில் இந்தி திணிப்பு முயற்சி நடைபெற்றது போல் இப்போது சமஸ்கிருத திணிப்பு நடைபெறுகிறது.

3ஆம் வகுப்பு, 5ஆம் வகுப்பு, மற்றும் 8ஆம் வகுப்புகளுக்கு அந்தந்த உரிய வாரியம் சார்பில் தேர்வுகள் நடத்தப்படும் என புதிய கல்விக் கொள்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. 10ஆம், 12ஆம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கு நடத்தப்படும் பொதுத் தேர்வுகளாலே மாணவர்கள் கடுமையான மன அழுத்தத்துக்கு ஆளாகும் போது 3ஆம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கு பொதுத் தேர்வு நடத்தினால் அவை எத்தகைய மோசமான விளைவுகளை ஏற்படுத்தும்? எட்டு வயது குழந்தையிடம் மதிப்பெண்ணை மட்டுமே வாழ்வின் இலக்காக காட்டி பிழிந்து எடுப்பதன் மூலம் கற்பனை வளத்தை சிதைத்து தேவையற்ற மன அழுத்தத்தை கூட்டும் வேலை மட்டுமே இதில் நடக்கும்.

ஒரு சில தனியார் பள்ளிகள் பத்தாம் வகுப்பில் மாணவர்களின் தேர்ச்சி 100 சதவீதம் வர வேண்டும் என்பதற்காக சில மாணவர்களை ஒன்பதாம் வகுப்பிலேயே நிறுத்தி வைப்பதையும், பத்தாம் வகுப்பில் இவ்வளவு மதிப்பெண்கள் எடுத்தால் மட்டுமே 11ஆம் வகுப்புக்கு அனுமதி என்று சொல்வதையும் இப்போதே பல இடங்களில் பார்க்கிறோம். அப்படியிருக்க 3ஆம் வகுப்பிலேயே மாணவர்களை நிறுத்தி வைக்கும் பணியைத் தான் இந்த புதியக் கல்விக் கொள்கை ஏற்படுத்த போகிறது. தேர்வில் தோல்வியடையும் மாணவர்கள் தொடர்ந்து படிப்பை தொடர முடியாத சூழல் ஏற்படும். இதனாலே தமிழ்நாட்டில் எட்டாம் வகுப்பு வரை கட்டாய தேர்ச்சி முறை அமல்படுத்தப்பட்டது.

“மாணவர்களுக்குக் கட்டாயத் தேர்ச்சி என்பது அவர்கள் படித்தாலும், படிக்காவிட்டாலும் தேர்ச்சி அளிக்க வேண்டும் என்பதல்ல. அவர்களைக் கட்டாயம் தேர்ச்சி பெறுவதற்குத் தகுதியானவர்களாக உருவாக்கிட வேண்டும் என்பதே அதன் உட்பொருள்.

தேர்வில் தோல்வி அடையும் மாணவர்களில் பலர் கல்வியைத் தொடர்வதில்லை என்பதே நடைமுறை உண்மையாக இருக்கும்போது, தேர்வில் தேர்ச்சி அடைந்தால் மட்டுமே மேல் வகுப்புக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்பது போன்ற பரிந்துரையால் பள்ளியை விட்டு வெளியேறும் அல்லது இடை நிற்கும் மாணவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகமாகி அனைவருக்கும் கல்வி என்பது செயலாக்கத் தொடர்பற்றுப் போகும். இதனால் கிராமப்புற மாணவர்கள் பெரும் பாதிப்புக்கு ஆளாவர்” என்று இந்த புதியக் கல்விக் கொள்கை குறித்து 2016ஆம் ஆண்டே கலைஞர் கருணாநிதி தனது அறிக்கையில் கூறினார்.

ஆறாம் வகுப்பிலிருந்து மாணவர்கள் தொழிற்கல்வி கற்க ஊக்கப்படுத்தப்படுவார்கள் என்ற அறிவிப்பும் தமிழ்நாட்டில் பெரும் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியுள்ளது. மாணவர்களுக்கு தொழிற்கல்வி என கவர்ச்சிகரமாக கூறப்பட்டாலும் இதற்கு பின்னால் உள்ள ஆபத்தை அறுபதாண்டுகளுக்கு முன்னரே தமிழ்நாடு இனம் கண்டு விரட்டியது. வர்ணாசிரமப்படி முன்னோர் செய்த தொழிலையே தொடர வேண்டும் என்ற கொடுமையை கொஞ்சம் மாற்றி குலக்கல்வித் திட்டமாக ராஜாஜி கொண்டு வந்தபோது தமிழ்நாடு அதை நிராகரித்தது. அத்தகைய ஆபத்து இந்த அறிவிப்பின் பின்னாலும் இருக்கிறது என்பது பெரும்பாலானோரின் குற்றச்சாட்டு.

பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் உயர்கல்வி பயில விரும்பும் மாணவர்களுக்கு பொதுவான நுழைவுத் தேர்வு நடத்தப்படும் என்றொரு அறிவிப்பும் புதிய கல்விக் கொள்கையில் இடம்பெற்றுள்ளது. இந்த நுழைவுத் தேர்வுகளைத்தான் தமிழ்நாடு ஒவ்வொரு முறையும் நொறுக்கி அனைத்து மாணவர்களையும் உயர் கல்விக்கு அழைத்து வந்துள்ளது. நுழைவுத் தேர்வு என்ற பெயரில் நீ எல்லாம் கல்லூரிக்கு வராதே என மறைமுகமாக சொல்லும் முறை ஜனநாயகத்துக்கு எதிரானது. நீட் தேர்வு மூலம் ஏழை, எளிய மாணவர்களின் மருத்துவராகும் கனவு நசுக்கப்பட்டு அவர்களை பாடையில் ஏற்றும் வேலை தற்போது நடந்துகொண்டிருக்கிறதல்லவா, அது இனி அனைத்து துறைகளிலும் நடக்கும் என பட்டவர்த்தனமாக அறிவிக்கிறது இந்த புதிய கல்விக் கொள்கை.

அனைத்து மாவட்டங்களிலும் ஒரு தொழிற் கல்லூரியாவது தொடங்கப்பட வேண்டும் என குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. தமிழ்நாட்டில் அனைத்து மாவட்டங்களிலும் மருத்துவக் கல்லூரிகள் தரமான முறையில் இயங்குகின்றன. சிறு நகரங்களில்கூட பொறியியல் கல்லூரிகள் உள்ளன.

மத்திய அரசு இப்போது அறிவிக்கும் திட்டங்கள், எதிர்கால இலக்கு எல்லாம் பின்தங்கிய வட மாநிலம் ஒன்றில் வேண்டுமானால் புதிதாக இருக்கலாம். அவை எல்லாம் தமிழ்நாட்டின் பழைய பாடதிட்டங்கள். தொழிற்கல்வி உள்ளிட்ட உயர் கல்வியில் மொத்த சேர்க்கை விகிதம் தேசிய அளவில் 2018ஆம் ஆண்டு 26.3 சதவீதம் இருக்கும் நிலையில், அதை 2035ஆம் ஆண்டில் 50 சதவீதமாக உயர்த்த வேண்டும் என புதிய கல்விக் கொள்கை சொல்கிறது. தமிழ்நாட்டின் சேர்க்கை சதவீதம் என்ன தெரியுமா? 49 சதவீதம். மத்திய அரசு இன்னும் 15 ஆண்டுகள் கழித்து அடைய வேண்டும் என்ற இலக்கு வைக்கிறது, அதை கிட்டதட்ட இப்போதே தமிழ்நாடு கடந்துவிட்டது. அப்படியானால் மத்திய அரசு பாடம் கற்க வேண்டியது தமிழ்நாட்டிடம் இருந்துதான்.

இவை அனைத்தும் மாநில அரசுகளின் முயற்சியால் விளைந்தவை. மத்திய அரசின் முட்டுக்கட்டைகளை புறந்தள்ளி சாதித்தவை. இவற்றை மத்திய அரசு வெற்றிகரமாக செயல்படுத்த வேண்டுமானால் அவர்கள் முதலில் பின்பற்ற வேண்டியது தமிழ்நாடு முன்னெடுத்த சமூக நீதிக் கொள்கைகளை.

உயர்கல்வியில் புதிதாக 3.50 கோடி இடங்கள் உருவாக்குவது தேசிய கல்விக் கொள்கையின் இலக்காக உள்ளது. எப்படி இது சாத்தியமாகும்? மூன்றாம் வகுப்பிலேயே ஒரு குழந்தையிடம் உனக்கு கல்வி வராது, தேர்வில் நீ தோற்றுப் போய்விட்டாய் என்று சொன்னால், ஆறாம் வகுப்பில் உன் தந்தை பார்த்த வேலைக்கு போ என்று சொன்னால், நுழைவுத் தேர்வில் நீ 0.005 மதிப்பெண் குறைவாக எடுத்திவிட்டாய் என்று சொன்னால் எப்படி உயர்கல்வியில் புதிதாக மூன்றரை கோடி இடங்கள் உருவாகும்?

மாணவர்களை எப்படி பள்ளிக்கு அழைத்து வருவது, எப்படி தக்கவைப்பது, அவர்களது தேவைகள் என்னென்ன, ஏழை, எளிய கிராமப்புற மாணவர்களுக்கு உயர் கல்விவாய்ப்பை எப்படி வழங்குவது, வேலை வாய்ப்பை எப்படி ஏற்படுத்திக் கொடுப்பது என கடந்த அறுபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக தமிழ்நாடு பார்த்து பார்த்து ஒரு கோட்டையை அமைத்துள்ளது. இதைப் பார்த்து நீங்களும் ஒன்றை கட்டினால் மகிழ்ச்சி. அதற்கு பதில் காழ்ப்புணர்ச்சியோடு இடித்து தரைமட்டமாக்கிவிட்டு எல்லோரும் முதலில் இருந்து தொடங்குவோம் என்பது எந்த விதத்தில் நியாயம்?

• நமது நிருபர்